Bij je korfbalvereniging weet je best veel van elkaar. Zeker als je vanaf een bepaalde leeftijd met je teamgenoten onder de douche staat. Je staat dan letterlijk in je blote gat en er valt dan weinig te verbergen. Zo was het ook duidelijk dat Johan de laatste periode echt ziek was. Bij zijn laatste zaalwedstijd, moest er voordat er gedoucht werd zaken worden ‘afgekoppeld’ & ingepakt worden. We namen het misschien wel ter kennisgeving aan. Want: we waren vooral blij. Want hij was er bij en had een paar minuten gespeeld. Johan was blij, want hij was er nog steeds bij. Bitterbal iemand? 

Een van onze laatste wedstrijden (midweek) buiten in dit seizoen was Johan er ook nog bij. Want als het maar even kon, was hij er bij. En als het niet persoonlijk was, dan wel via de midweek app. En hoewel hij voor het douchen al weg ging, was het zo ook wel duidelijk dat hij nu écht niet meer zou gaan spelen. En zo kwam het onvermijdelijke bericht vlak voor kerst: Johan was overleden.

Verdriet, maar misschien ook wel een soort opluchting. Het was goed zo. 

En hoewel je soms opmerkelijke lichamelijke kenmerken van een persoon kent - na al die jaren onder de douche-, weet je sommige dingen ook weer niet. Of niet precies. Andere hobby’s, interesses en werk. ‘Wat doe jij ook al weer’. Zo’n vraag die je wel kent van familiebijeenkomsten met verre ooms en tantes. En misschien maakt dat ook niet uit: hoe iemand dingen doet, definieert nog meer de persoon. En daar is bij Johan wel iets over te zeggen. Namelijk altijd met volle inzet, plezier en beleving. Uitgesproken positief, maar wel gericht op resultaat. 

In zo’n ‘wat doe je ook alweer’’- gesprek met Johan, werd duidelijk hield zich graag bezig met rekenen. Met getallen, cijfers en vooral het leren van rekenen. En zoals bij heel veel dingen, is de techniek vaak nog ondergeschikt. Hetzelfde als bij korfbal. Je kan iemand leren hoe ie een doorloopbal moet nemen, maar als de persoon in de wedstrijd niet eens bedenkt om er eentje te nemen… Wat duidelijk was: dit werk was heel belangrijk voor Johan. Het mensen leren ‘leren’. 

In het korfbalveld was Johan misschien geen opvallende speler. Niet supersnel, een extreme rebounder of puntspeler met 10 doelpunten gemiddeld. Maar ik denk dat menig tegenstander het knap lastig met Johan had. Verdedigend was hij was er eentje van het kaliber die je twee keer voorbij moest lopen. Hij liet zich écht niet zomaar piepelen. 

En Johan was altijd goed voor een doelpuntje. Die werd gevierd met een klein vuistje: yes! 

Want alles leuk en aardig, er moest wel gewonnen worden. 

Mooi schot ook. Vaak op één been, met een flink hoge boog. Een mooie parabool om maar eens een wiskundige term te gebruiken.

Een andere wiskundige vorm is de Hyperbool. De technische uitleg laat ik graag voor de liefhebbers. Maar wist je dat de hyperbool ook staat ook voor overdrijven?  Want overdrijven kon Johan als geen ander. Je zette hem een pet op, een gekke sjaal om en het was direct feest. Met veel plezier en liefde denken we terug aan de nodige Ploegenavonden bij Gemini, waar zeker in de combinatie met René (De Hoogh) de kantine eens flink op zijn kop werd gezet. Het plezier spatte er van af, niet in de laatste plaats bij Johan zelf. 

Maar ook dit was serieus. De voorbereiding was serieus, de uitvoering was serieus. En het ging niet perse om de winnaar van die avond. De winst zat in dat iedereen mee moest doen, meedeed en een leuke avond zou hebben. Ook hier geldt weer: je kan trainen tot je een ons weegt, maar deze avonden zijn en waren waardevol voor onze hele vereniging, de onderlinge verbinding. 

We staan op dit moment met zijn allen even in de blote kont. Want wat zullen we Johan missen bij Gemini. De bitterballen gaan er misschien niet écht anders om smaken, en we zullen er zeker van blijven genieten bij Gemini. 

Met een biertje erbij. 

En dan proosten we nog een keer. Op het leven!

Dag Johan!